Emirhan Bülbül, 6 yıl evvel kemençe çalan amcasından heveslenerek kurslara katıldı.
Yaşama sevinci ve azmiyle etrafına örnek olan Bülbül, müzik aletini kısa müddette öğrenerek daima kendisini geliştirdi.
Gelen istekler üzerine düğün ve şenliklerde de sahne almaya başlayan Bülbül, çaldığı kemençeyle hem hayata tutunuyor hem de Karadeniz kültürünü yaşatmaya çalışıyor.
Bülbül, engelli bireylerin meskene kapanmaması, her vakit toplumsal olması gerektiğini söyledi.
Müzikle uğraşmayı çok sevdiğini, kemençe çalmanın da kendisine ayrıyeten huzur verdiğini vurgulayan Bülbül, “Kemençe çalmaya 13 yaşında başladım. Amcam kemençe kursuna gidiyordu. Ben de o vakit, sanki ben de çalabilir miyim, diye merak etmeye başladım. Zati daima Karadeniz müzikleri dinleyerek büyüdüm. Amcam bana biraz gösterdi. Sonra halk eğitim merkezinde kusa giderek öğrendim. Daha sonra bol bol kemençe çalarak ve dinleyerek kendimi geliştirdim. Kemençe hayatımın bir modülü oldu” dedi.
Bülbül, insanın istedikten sonra aşamayacağı pürüzün olmadığını, çaldığı kemençeyle insanları memnun etmenin keyif verici olduğunu lisana getirdi.
Kemençenin, Karadeniz kültürünün en kıymetli modüllerinden biri olduğunu belirten Bülbül, konuşmasına şöyle devam etti:
“Karadeniz kültürünü, kemençeyi çok seviyorum. Karadeniz kültürünün anlatılamayacağını, yaşanması gerektiğini düşünüyorum. Kemençe her vakit kalbimde, aklımda; kültürümü çok seviyorum. Şenliklerde, düğünlerde sahne alıyorum. Farklı vilayetlerden davet oluyor onlara gidiyorum. Kendimi geliştirmeye devam ederek, sahneye çıkmayı, kemençe çalmayı sürdüreceğim. Kemençeyle, müzikle kendimi buldum. Kemençenin dışında, davul, darbuka, bateri de çalıyorum.”
Bülbül, her sahneye çıktığında deneyim kazandığını, kemençeyle insanların kalbine, hislerine dokunmaya çalıştığını kelamlarına ekledi.